ای رفته از برم به دیاران دوردست !

  با هر نگین اشک ، به چشم تر منی
 

هر جا که عشق هست و صفا هست و بوسه هست -

در خاطر منی.
 

هر شامگه که جامه ی نیلین آسمان -

پولک نشان ز نقش هزاران ستاره است -
 

هر شب که مه چو دانه ی الماس بی رقیب -

بر گوش شب به جلوه ، چنان گوشواره است -
 

آن بوسه ها و زمزمه های شبانه را -

یادآور منی -

در خاطر منی

♥

در موسم بهار -

کز مهر بامداد -

دوشیزه ی نسیم

مشاطه وار ، موی مرا شانه می کند -

آن دم که شاخ پُر گل باغی به دست باد -

خم می شود که بوسه زند بر لبان من -

وآنگاه ، نرم نرم -

گل های خویش را به سرم شانه می کند -

آن لحظه ، ای رمیده ز من ! در برمنی -

♥

در خاطر منی.
 

هر روز نیمه ابری پاییز دلپسند

کز تند بادها -

با دست هر درخت 

صدها هزار برگ ز هر سو چو پول زرد -

رقصنده در هواست -

وآن روزها که در کف این آبی بلند  

خورشید نیمروز -

چون سکه ی طلاست -

تنها توئی توئی تو که روشنگر منی -

در خاطر منی .

  ♥ 

هر جا که بزم هست و زنم جام را به جام

در گوش من صدای تو گوید که : نوش ، نوش

اشکم دود به چهره و لب می نهم به جام -

شاید روم ز هوش

باور نمی کنی که بگویم حکایتی :

آن لحظه ای که جام بلورین به لب نهم -
 

در ساغر منی

در خاطر منی .
   ♥

بازگرد ، ای پرنده ی رنجیده ، بازگرد

بازآکه خلوت دل من آشیان تست

در راه ، در گذر -

در خانه ، در اتاق -

هر سو نشان تست

♥
 

با چلچراغ یاد تو نورانی ام هنوز

پنداشتی که نور تو خاموش می شود ؟

پنداشتی که رفتی و یاد گذشته مرد ؟

و آن عشق پایدار ، فراموش می شود ؟

نه ، ای امید من !

دیوانه ی توام
 

افسونگر منی

هر جا ، به هر زمان -

در خاطر منی

  دید مجنون را یکی صحرا نورد  

در کنار بادیه بنشسته فرد 

از وجودش ریگ و انگشتان قلم

نام لیلی می نویسد دم به دم  

گفت که ای مجنون شیدا چیست، این؟ 

نام لیلی می نویسی کسیت این؟ 

گفت عشق نام لیلی می کنم  

خاطر خود را تسلی می کنم

چون میسر نیست بر من کام او

عشق بازی می کنم با نام او    

عشق بازی را حقیقت لازم است 

عاشقی را قابلیت لازم است.

♥ ♥

از نوش شراب عشق مستم

از دیدن خواب عشق مستم

چونگل شده او به چشمم

از بوی گلاب عشق مستم

او بر دل من چو ابر عشق است

از روی سحاب عشق مستم

بر وصل خوشش در انتظارم

از وصلت ناب عشق مستم

♥ ♥

دیر گاهیست که تنها شده ام

باز هم قسمت غم ها شده ام

من که بی تاب شقایق بودم

قصه ی غریب صحراشده ام

مگرآینه زمن بی خبرشده است

همدم سردی یخها شده ام

وسعت دردفقط سهم من است

که اسیر شب یلدا شده ام

کاش چشمان مرا خاک کنند

تا نبینم که چه تنها شده

دل خسته مي كني تو مرا بي خبر بـــرو
از ياد تو پرم تو دگر بي اثـــــــــــــر برو  

اي ياد آن زمان كه تو را بر نــــظر زدم
اي داغ سينه ام تو دمي از نظر بــــــــرو 

هر چند سوزشم همه از التهاب توســــــت
صد گريه از پي ات تو برو، بي خطر برو 

هر چند مي زني تو به صد زخمه تار دل
با گريه در شب غمم اين دم سفر بــــــــرو 

صد سوز و گريه در شب تارم فكنـــــده اي
اين گريه ام ببين و زآهم حـــــــــــذر، برو 

يكبار تا شبي تو بـــــــــيا در كنــــــــار دل
جان عاشقم كن و تو در آن دم ســحر، برو 

اي يادگار لـــــــحظه ي در خود شكســـــــتنم
چون جان به تن نشين و چو روح از سرم برو 

چون روزگار ما شـــــده انــــــدوه لحظه ها
حظي نمي برم ز تــــو از اين برم بــــــــــرو

در اين شكنج عمر چه اندوه ديــــــــــــده دل
با خنده از برم تو غـــــــم آخــــــــرم ، برو

در گاه بي كسي تو كســـــم بودي و كـــــنون
اي خسته از صداي من اي يــــــاورم بـــــرو

صد بار بوسه دادي و امـــــــيد كـــــــشته اي
يك بوسه ي غــــــــمي تو به چشـــــــم ترم برو

 ای آسمان زیبا امشب دلم گرفته

از های و هوی دنیا امشب دلم گرفت

یک سینه غزق مستی دارد هوای باران

از این خراب رسوا امشب دلم گرفته

امشب خیال دارم تا صبح گریه کنم

 شرمنده ام خدایا امشب دلم گرفته

خون دل شکسته بر دیدگان تشنه

باید شود هویدا امشب دلم گرفته

ساقی عجب صفایی دارد پیاله ی تو

پر کن به جان مولا امشب دلم گرفته

گفتی خیال بس کن فرمایشت متین است 

فردا به چشم اما امشب دلم گرفته

 عزیزم خیلی وقته دردی مونده تو دلم ..... میخوام راز عشقمو واسه همه بگم و برم

یادم می یاد روزایی که بهم قول دادی زیاد .... ولی زدی زیر قولت گفتی برو منم میام

باشه درو ببند برو بیرون بزار تنها باشم ..... توی تلاطم بغز ثانیه ها رها باشم

دستات مال من بود ولی قلبت بود از من جدا ..... چه شبهایی به خاطرت نشستم وای خدا

می خواهی بری برو به درک پس از یادمم برو .... یادت می یاد وقتی گریه کردم گفتم نرو

حالا من میرم تو هم تنها باش با دل خودت ..... ببین چیکار کردی بزار برو از یاد خودش

تمام فکرم توی چشمای تو بود .... کاشکی الان دستهات تو دستهای من بود

تمام مردم این شهر به من همواره میگن .... تو این سکوت ‌ِسرد مرگ و بهمراه دارم

همیشه نفرین من به راهت ِ ..... به دل سیاه تو نگاهت ِ

تا ابد فقط میگم خدا خدا ..... کی ِ میشه از دل تو دلم جدا

میدونم همش تو رو به عشق تو ...... میدونم چقدر شلوغه دل تو

الهی خونه خرابت ببینم ..... تا ابد توی عذابت ببینم

دیگه از نبودنت نمی سوزم ..... دیگه حتی چشم به در نمی دوزم

برو اشک نریز با یاد دلم ..... دیگه نمی خوامت باهات نمی مونم

دیگه حتی نمی خوام اسمتو فریاد بزنم ..... مثل عاشق تو کتابها اسمتو داد بزنم

بترس از اون روز که با من چشم تو چشم بشی .... من تو فکر تو بودم تو بودی تو فکر کی ؟

خیلی ساده از من گذشتی من ساده تر میگذرم .... مثل قبل از نبودنت تو خودم نمی شکنم

میشنوم صدایی که هچوقت تو نشنیدی ... صدایی که میگفت تو از جدایی میترسیدی

آره میترسیدم ولی حالا میگم بی خیال .... حرفات تکراری شده یه حرف جدید بیار 

کاش می شد ببینمت بهت بگم ..... دیگه از دیدن تو سیر دلم

کاش می شد دیگه چشمام نبیننت .... از درخت غم دیگه تو رو نچینمت

کاش می شد چشماتو گریون میدیدم .... توی تنهایی و غم دلتو خون می دیدم

کاش می شد برق چشمام بارون کنه ..... سیل غم بیاد و تو رو داغون کنه

کشتی قلب مرا موج نگاه تو شکست گر صبر کنم تو هم مرا خواهی شکست

 کوير خشک دلمون ديگه زده هزار ترک غم ديگه بسه نازنين هرکي نمونده به درک 

خورشيد تابانم تويي عشق پريشانم تويي آبي آسمانم تويي رنگ بي

پايانم تويي همدم تنهايي من ياد و غمخوارم تويي يار هميشگي من

عشق و دنيايم تويي گر نباشي من نيستم چون که هستي ام تويي

نرو تو هم مثل من نمي توني دووم بياري نرو     تو هم مثل من تو غصه

كم مياري نرو     تو هم مي پوسي ميميري بي من نروتو هم طاعون غم

مي گيري بي من نرو

ای همه غمگین اگر تنها شدی من با توام خسته دل از هر که هر جا

شدی من با توام گر به کنج بی کسی آمیخته ای با درد خویش دلگران از

مردم دنیا شدی من با توام

اگه عاشق شدن يارب گناه است دل عاشق شكستن صد گناه است

تا هستم اي رفيق نداني كه كيستم روزي سراغ وقت من آيي كه نيستم

اگر عشق باشد گناهی الهی سراپا گناهم الهی الهی

 وقتی سر کلاس درس نشسته بودم تمام حواسم متوجه دختری بود

که کنار دستم نشسته بود و اون منو “داداشی” صدا می کرد .

به اون خیره شده بودم و آرزو می کردم که عشقش متعلق به من باشه.

اما اون توجهی به این مساله نمیکرد .

آخر کلاس پیش من اومد و جزوه جلسه پیش رو خواست.

من جزومو بهش دادم.

بهم گفت:

”متشکرم”.

میخوام بهش بگم، میخوام که بدونه، من نمی خوام فقط “داداشی” باشم.
من عاشقشم.
اما… من خیلی خجالتی هستم ….. علتش رو نمیدونم.

تلفن زنگ زد.
خودش بود .
گریه می کرد.
دوستش قلبش رو شکسته بود.
از من خواست که برم پیشش.
نمیخواست تنها باشه.
من هم اینکار رو کردم.

وقتی کنارش نشسته بودم، تمام فکرم متوجه اون چشمهای معصومش بود.

آرزو میکردم که عشقش متعلق به من باشه.

بعد از ۲ ساعت دیدن فیلم و خوردن ۳ بسته چیپس، خواست بره که بخوابه،

به من نگاه کرد و گفت:

”متشکرم ” .

روز قبل از جشن دانشگاه پیش من اومد. گفت:

”قرارم بهم خورده ، اون نمیخواد با من بیاد” .

من با کسی قرار نداشتم.

ترم گذشته ما به هم قول داده بودیم

که اگه زمانی هیچکدوممون برای مراسمی پارتنر نداشتیم با هم دیگه باشیم،

درست مثل یه “خواهر و برادر”. ما هم با هم به جشن رفتیم.

جشن به پایان رسید .

من پشت سر اون ، کنار در خروجی، ایستاده بودم،

تمام هوش و حواسم به اون لبخند زیبا و اون چشمان همچون کریستالش بود.

آرزو می کردم که عشقش متعلق به من باشه،

اما اون مثل من فکر نمی کرد و من این رو میدونستم.

به من گفت:

”متشکرم ، شب خیلی خوبی داشتیم ” .

یه روز گذشت ، سپس یک هفته، یک سال … قبل از اینکه بتونم حرف دلم رو بزنم روز فارغ التحصیلی فرا رسید.

من به اون نگاه می کردم که درست مثل فرشته ها روی صحنه رفته بود تا مدرکش رو بگیره.

میخواستم که عشقش متعلق به من باشه.

اما اون به من توجهی نمی کرد، و من اینو میدونستم،

قبل از اینکه خونه بره به سمت من اومد،

با همون لباس و کلاه فارغ التحصیلی، با وقار خاص و آروم گفت:

تو بهترین داداشی دنیا هستی، متشکرم.

میخوام بهش بگم، میخوام که بدونه، من نمی خوام فقط “داداشی” باشم. من عاشقشم.

اما… من خیلی خجالتی هستم ….. علتش رو نمیدونم .

نشستم روی صندلی، صندلی ساقدوش،

اون دختره حالا داره ازدواج میکنه، من دیدم که “بله” رو گفت و وارد زندگی جدیدی شد.

با مرد دیگه ای ازدواج کرد.

من میخواستم که عشقش متعلق به من باشه.

اما اون اینطوری فکر نمی کرد و من اینو میدونستم.

اما قبل از اینکه بره رو به من کرد و گفت:

”تو اومدی ؟ متشکرم”

سالهای خیلی زیادی گذشت.

به تابوتی نگاه میکنم که دختری که من رو داداشی خودش میدونست توی اون خوابیده،

فقط دوستان دوران تحصیلش دور تابوت هستند،

یه نفر داره دفتر خاطراتش رو میخونه، دختری که در دوران تحصیل اون رو نوشته

. این چیزی هست که اون نوشته بود:

” تمام توجهم به اون بود. آرزو میکردم که عشقش برای من باشه.

اما اون توجهی به این موضوع نداشت و من اینو میدونستم.

من میخواستم بهش بگم ، میخواستم که بدونه که نمی خوام فقط برای من یه داداشی باشه.

من عاشقش هستم. اما …. من خجالتی ام …

نمی‌دونم … همیشه آرزو داشتم که به من بگه دوستم داره. ….

ای کاش این کار رو کرده بودم ……………..”

نظر یادت نره